Kolejna część serii "Wrzosowisko" obfituje w wachlarz emocji.
Kiedy przeczytałam pierwszą część serii "Pensjonat na wrzosowisku" uznałam ją za ciekawą, ale nie wciągającą. Gdzieś w ukryciu nie mogłam jednak doczekać się dalszych losów Basi i jej rodziny. Dziwne uczucie, ponieważ książka nie zrobiła na mnie przecież wielkiego wrażenia.
Teraz w dłoniach trzymam kolejną część "Miłość na wrzosowisku" i jestem roztrzęsiona. Autorka zrobiła niezwykły progres i emocje jakie zawarła w drugim tomie, zdecydowanie są godne uwagi. Zapraszam na recenzję książki "Miłość na wrzosowisku" Anny Łajkowskiej.
Po wielu perturbacjach Basia odnajduje swoje miejsce na ziemi w małym angielskim miasteczku ukrytym wśród wrzosowisk. Otwiera wymarzoną kawiarnię, remontuje dom, opiekuje się synkiem i przeżywa kłopoty dorastających córek. Poznaje sąsiadów, ich sekrety, a nawet romantyczne historie sprzed lat.
Kiedy wydaje się, że w jej życiu wszystko jest już poukładane, przychodzi miłość. Niewłaściwa, nie w porę, wbrew rozsądkowi.
Co wybierze Basia - bezpieczną przystań u boku męża, czy rodzące się miłość i namiętność? Czy podąży za uczuciem bez względu na koszty? Jak potoczą się losy Basi i jej rodziny?
Czy można kochać prawdziwą miłością dwóch mężczyzn naraz? Czy można obdarzyć uczuciem po kilkudziesięciu dniach, tak samo, jak kocha się od wielu lat? Najlepiej na to pytanie powinna odpowiedzieć główna bohaterka Basia, której po dwudziestu latach z mężem, przytrafiła się nowa miłość do innego mężczyzny - równie silna. Emocjonalność tej drugiej ciągoty powaliła mnie na kolana. Ze stron książki wyziera smutek, tęsknota i niesamowicie wyjątkowe uczucie. Zapomniałam nawet na chwilę o tym, że Basia ma przecież męża, a zdrada jest najgorszą rzeczą jaką można zrobić drugiemu człowiekowi. Łajkowska doskonale wie, jak manipulować wrażliwością czytelnika i wie również jak obrócić sprawy na korzyść głównej bohaterki. Niesamowite zjawisko psychologiczne, a przecież to tylko "lekki" romans.
Zdrada, życie rodzinne, nowy kraj, małe miasteczko - niby nic, ale opakowane w odpowiednie pudełko, tworzą niezapomnianą historię. Nie znajdziecie tu huśtawki emocji, ponieważ główna bohaterka jest świadoma swoich czynów i jedyne nad czym się zastanawia, to w którym momencie odejść od męża (to nie spojler, spokojnie) i co będzie z trójką jej dzieci, a właściwie myśli głównie o najmłodszym, ponieważ córki są już prawie dorosłe. Kochanek także nie ukrywa się z uczuciami i jest w stanie w każdej chwili zostawić swoją żonę i córkę dla nowej miłości. Brzmi to trywialnie, ale w książce jest pokazane w sposób, który opiszę przymiotnikami niestosownymi do sytuacji - piękny i romantyczny.
Celowo nie piszę kto jest kochankiem, aby nie zepsuć przyjemności tym, którzy nie czytali pierwszej części, a mają zamiar przeczytać drugą. Miłośnicy serii domyślą się pewnie od razu, ponieważ autorka w pierwszej książce już tworzyła podteksty w znajomości Basi i owego mężczyzny, mimo że miał tam tylko epizodyczną rolę.
"Pensjonat na wrzosowisku" był opowieścią o szukaniu swojej drogi do celu, "Miłość na wrzosowisku" jest historią o lekkim zboczeniu z tej drogi na rzecz własnego szczęścia. Czy Basia jest egoistką? Na pewno, ponieważ nie widzi świata wokół, a jedynie własne emocje. Ciekawym faktem jest jednak to, że bohaterka wcale nie czuła się wcześniej nieszczęśliwa w swoim poprzednim życiu, a rodzina dawała jej sporą satysfakcję (mimo małego kryzysu). Teraz Basia rozkwitła, ale bluszczem, którego nie czuje, a który może zranić wiele osób. Jak rozwiąże całą sytuację i którego mężczyznę wybierze? Aby się dowiedzieć, koniecznie przeczytajcie najnowszą książkę Anny Łajkowskiej, a nawet dwie, ponieważ są warte zainteresowania.
Nie byłabym sobą, gdybym nie napisała również kilku słów o okładkach. Są rewelacyjne, ujmują i przykuwają oko. Idealnie komponują się ze sobą, wzbudzają pozytywne emocje. Miło mieć je na regale z książkami. Wydawnictwo Dragon po raz kolejny odwaliło kawał dobrej roboty. Gratuluję!
Teraz w dłoniach trzymam kolejną część "Miłość na wrzosowisku" i jestem roztrzęsiona. Autorka zrobiła niezwykły progres i emocje jakie zawarła w drugim tomie, zdecydowanie są godne uwagi. Zapraszam na recenzję książki "Miłość na wrzosowisku" Anny Łajkowskiej.
Po wielu perturbacjach Basia odnajduje swoje miejsce na ziemi w małym angielskim miasteczku ukrytym wśród wrzosowisk. Otwiera wymarzoną kawiarnię, remontuje dom, opiekuje się synkiem i przeżywa kłopoty dorastających córek. Poznaje sąsiadów, ich sekrety, a nawet romantyczne historie sprzed lat.
Kiedy wydaje się, że w jej życiu wszystko jest już poukładane, przychodzi miłość. Niewłaściwa, nie w porę, wbrew rozsądkowi.
Co wybierze Basia - bezpieczną przystań u boku męża, czy rodzące się miłość i namiętność? Czy podąży za uczuciem bez względu na koszty? Jak potoczą się losy Basi i jej rodziny?
Czy można kochać prawdziwą miłością dwóch mężczyzn naraz? Czy można obdarzyć uczuciem po kilkudziesięciu dniach, tak samo, jak kocha się od wielu lat? Najlepiej na to pytanie powinna odpowiedzieć główna bohaterka Basia, której po dwudziestu latach z mężem, przytrafiła się nowa miłość do innego mężczyzny - równie silna. Emocjonalność tej drugiej ciągoty powaliła mnie na kolana. Ze stron książki wyziera smutek, tęsknota i niesamowicie wyjątkowe uczucie. Zapomniałam nawet na chwilę o tym, że Basia ma przecież męża, a zdrada jest najgorszą rzeczą jaką można zrobić drugiemu człowiekowi. Łajkowska doskonale wie, jak manipulować wrażliwością czytelnika i wie również jak obrócić sprawy na korzyść głównej bohaterki. Niesamowite zjawisko psychologiczne, a przecież to tylko "lekki" romans.
"Nie mogłam uwierzyć, że to słyszę. Nie odzywałam się, analizując w myślach każde zdanie. Czy naprawdę znaczyły to co myślałam? Brzmiały jak słowa jakiejś piosenki. W pierwszym odruchu chciałam obrócić wszystko w żart, albo poprosić stanowczo, żeby nie mówił takich rzeczy... Nagle jednak zdanie, które zamierzałam powiedzieć po angielsku wydało mi się niepoprawne. Zwątpiłam w coś, co od kilku lat było już odruchem - w umiejętność formułowania całych wypowiedzi bez tłumaczenia sobie wszystkiego w myślach. Milczałam przez chwilę, aż w końcu zamiast powiedzieć, że nie lubię takich żartów, odparłam: - Ja też."
Zdrada, życie rodzinne, nowy kraj, małe miasteczko - niby nic, ale opakowane w odpowiednie pudełko, tworzą niezapomnianą historię. Nie znajdziecie tu huśtawki emocji, ponieważ główna bohaterka jest świadoma swoich czynów i jedyne nad czym się zastanawia, to w którym momencie odejść od męża (to nie spojler, spokojnie) i co będzie z trójką jej dzieci, a właściwie myśli głównie o najmłodszym, ponieważ córki są już prawie dorosłe. Kochanek także nie ukrywa się z uczuciami i jest w stanie w każdej chwili zostawić swoją żonę i córkę dla nowej miłości. Brzmi to trywialnie, ale w książce jest pokazane w sposób, który opiszę przymiotnikami niestosownymi do sytuacji - piękny i romantyczny.
Celowo nie piszę kto jest kochankiem, aby nie zepsuć przyjemności tym, którzy nie czytali pierwszej części, a mają zamiar przeczytać drugą. Miłośnicy serii domyślą się pewnie od razu, ponieważ autorka w pierwszej książce już tworzyła podteksty w znajomości Basi i owego mężczyzny, mimo że miał tam tylko epizodyczną rolę.
"Pensjonat na wrzosowisku" był opowieścią o szukaniu swojej drogi do celu, "Miłość na wrzosowisku" jest historią o lekkim zboczeniu z tej drogi na rzecz własnego szczęścia. Czy Basia jest egoistką? Na pewno, ponieważ nie widzi świata wokół, a jedynie własne emocje. Ciekawym faktem jest jednak to, że bohaterka wcale nie czuła się wcześniej nieszczęśliwa w swoim poprzednim życiu, a rodzina dawała jej sporą satysfakcję (mimo małego kryzysu). Teraz Basia rozkwitła, ale bluszczem, którego nie czuje, a który może zranić wiele osób. Jak rozwiąże całą sytuację i którego mężczyznę wybierze? Aby się dowiedzieć, koniecznie przeczytajcie najnowszą książkę Anny Łajkowskiej, a nawet dwie, ponieważ są warte zainteresowania.
Nie byłabym sobą, gdybym nie napisała również kilku słów o okładkach. Są rewelacyjne, ujmują i przykuwają oko. Idealnie komponują się ze sobą, wzbudzają pozytywne emocje. Miło mieć je na regale z książkami. Wydawnictwo Dragon po raz kolejny odwaliło kawał dobrej roboty. Gratuluję!
Taki romans idealny na jesienne wieczory.
OdpowiedzUsuń